Kliknij tutaj --> 🐈‍⬛ wesele rozprawka na podstawie fragmentu

Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie We­se­la Sta­ni­sła­wa Wy­spiań­skie­go. W swo­jej od­po­wie­dzi uwzględ­nij rów­nież wy­bra­ny kon­tekst. Re­flek­sja nad na­ro­dem jako te­mat utwo­rów li­te­rac­kich. Omów za­gad­nie­nie na pod­sta­wie We­se­la Sta­ni­sła­wa Wy­spiań­skie­go. Poeta na tle chłopstwa wypada blado, wręcz żałośnie - sam przyznaje się do tego, że tak naprawdę jest bezdomny: "Jestem sobie pan, zurawiec; zlatam, jak sie ma na lato". Jednak najbardziej wyraźny obraz jego poglądów i wartości ukazuje się w spotkaniu z Rycerzem, który jest jedną ze zjaw sprowadzonych na wesele przez Chochoła w Bohater zdecydował się na podstępną zbrodnię, zabił Dunkana, gdy ten gościł w jego zamku. Makbet osiągnął swój cel, został królem Szkocji. Od tego czasu jego największym lękiem stała się utrata władzy. Bohater nie był w stanie cofnąć się z drogi zbrodni, na którą wkroczył. Kazał zamordować swojego przyjaciela Banka Na podstawie powyższych zdań można wywnioskować, że autor wiele uwagi poświęca artystom. Dokonuje nawet indywidualizacji ich języka. Zauważa, że ludzie jemu współcześni zachłysnęli się patriotycznymi frazesami, pustymi słowami, cieszą się pozornym brataniem się stanów. „Wesele” to komedia pozorów o smutnym finale. Proroctwa i przepowiednie w "Weselu" pełnią również funkcję ukazywania tajemnic postaci i odsłaniania ich prawdziwej natury. Główne postacie reprezentują różne cechy ludzkie, a proroctwa pozwolą na odkrycie ich motywacji i zawartych w nich pasji. Na przykład, dzięki przepowiedni Jasnorzewskiego, dowiadujemy się o patriotyzmie i Site De Rencontre Belge Gratuit Et Serieux. Stanisław Wyspiański napisał „Wesele”, opierając akcję utworu na autentycznym zdarzeniu i kreując swych bohaterów w oparciu o istniejące w rzeczywistości pierwowzory. Dzięki temu dramat, osadzony w konkretnych realiach epoki, tworzy obraz współczesności, doskonale znanej autorowi. Należy jednak zaznaczyć, iż Wyspiański skupił się przede wszystkim na przedstawieniu chłopów i inteligencji pochodzenia szlacheckiego, pomijając pozostałe grupy społeczne. Poruszona w dziele problematyka narodowowyzwoleńcza nie oddaje w pełni charakteru społeczeństwa polskiego pod koniec XIX wieku. Dramatopisarz ukazał stosunek jedynie wybranych grup do zagadnienia walki o wolność narodu, przybliżając w ten sposób dojrzałość i świadomość narodową w zaborze austriackim. Z „Wesela” wyłania się obraz chłopów „skłonnych do bitki i wypitki”. Są oni zapalczywi, uparci i kierują się własnym rozumem, choć jednocześnie wykazują się dobrymi chęciami. Jest to grupa wewnętrznie zróżnicowana, o ukształtowanej świadomości narodowej, lecz potrzebują odpowiedniego przewodnictwa, które utwierdziłoby ich w tej świadomości. Uwidacznia się także zróżnicowanie materialne (zamożni chłopi i parobkowie), a także charakterologiczne. Panna Młoda jest naiwna i prosta. Jej przeciwieństwem jest nostalgiczna z natury Marysia. „Goście z miasta”, reprezentujący drugą grupę społeczną, ukazaną w dramacie, przedstawieni zostali jako ludzie skłonni do popadania w samozadowolenie, bierni i bezradni w obliczu rzeczywistości i narodowej niewoli. Można wśród nich odnaleźć przedstawicieli mieszczaństwa (Radczyni), inteligentów (Dziennikarz) oraz artystów (Pan Młody, Poeta). Mieszczanie są niechętnie nastawieni do chłopów, myślą schematami, przekonani o własnej wyższości i należnej im roli przewodniej w narodzie. Inteligenci są świadomi faktu, że zostali powołani do oświecania społeczeństwa, lecz lekceważą swoją rolę. Czują jednak własną niemoc, cierpią przez to, choć podejmują żadnych kroków, aby wypełnić wyznaczone im zadanie. Natomiast artyści poddają się nastrojom, charakterystycznym dla epoki, ulegają dekadencji bądź ludomanii oraz pijaństwu. Są to ich sposoby na ucieczkę od rzeczywistości, spowodowane rozpaczą, wynikającą ze świadomości, iż nie potrafią sprostać roli duchowego przewodnika narodu, a niekiedy rozterkami, dotyczącymi własnej niemocy twórczej. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Od wieków wiadomo, że człowiek jest istotą społeczną, czyli jednostką zdolną rozwijać się we właściwy sposób tylko w społeczeństwie. Jest on całkowicie zależny od otaczających go grup, od których czerpie wszelkie wartości. Znaczna część sukcesów odniesionych przez człowieka nie dokonała się za przyczyną indywidualnych działań, lecz była wynikiem współpracy - ale każda współpraca, nawet najbardziej zorganizowana, musi być nadzorowana przez odpowiednią osobę. Moim zdaniem ludzie podejmujący działania dla osiągnięcia wyższego celu bezwzględnie potrzebują właśnie takiego wieków wiadomo, że człowiek jest istotą społeczną, czyli jednostką zdolną rozwijać się we właściwy sposób tylko w społeczeństwie. Jest on całkowicie zależny od otaczających go grup, od których czerpie wszelkie wartości. Znaczna część sukcesów odniesionych przez człowieka nie dokonała się za przyczyną indywidualnych działań, lecz była wynikiem współpracy - ale każda współpraca, nawet najbardziej zorganizowana, musi być nadzorowana przez odpowiednią osobę. Moim zdaniem ludzie podejmujący działania dla osiągnięcia wyższego celu bezwzględnie potrzebują właśnie takiego przywódcy. Potwierdzenie tego widzimy nie tylko w rozległej historii, ale także na kartach wielu dzieł literackich. W dalszej części mojej pracy postaram się udowodnić powyższą tezę, opierając się na podanym fragmencie “Wyzwolenia” Stanisława Wyspiańskiego oraz odwołując się do innych tekstów wyżej dramat, wydany w 1903 roku, dogłębnie analizuje i krytykuje współczesną autorowi Polskę. Jest to swego rodzaju rozrachunek z mentalnością społeczeństwa, skupiający się przede wszystkim na panującej sytuacji politycznej i istniejących wówczas ideologiach oraz stronnictwach. Jesteśmy tu świadkami kreacji bohatera już dobrze nam znanego: jest nim Konrad, postać z mickiewiczowskich “Dziadów, części III”. Jego zadanie to walka, lecz nie tylko o ojczyznę, ale także o jej mieszkańców. Polacy są podzieleni, pochłonięci przez wszechobecne poczucie rezygnacji i niezdolni do samodzielnego działania. Może się zdawać, że wciąż żyją romantycznymi przesłankami, które ich usypiają i omamiają. Tytuł dramatu w pełni oddaje sens powołania Konrada - ma on stać się przywódcą, wyzwolić ludzi z bierności oraz pułapek umysłu, skłonić ich do czynu, “wprząc do dzieła”. Pojawiający się pod koniec Reżyser zdaje się rozumieć, że wspólne działanie jest jedyną nadzieją, naród zaś, pozostawiony sam sobie, nigdy nie podejmie odpowiednich kroków ku zmianie swej beznadziejnej utwór Wyspiańskiego, mianowicie wydane dwa lata wcześniej “Wesele”, jeszcze dobitniej ukazuje tę zawiłą problematykę. Tam grupę stanowi grono gości weselnych należących do dwóch warstw społecznych - chłopów i inteligencji. Są oni przedstawieni z dosadną krytyką, której ulegają zwłaszcza niezdolni do czynu i nieodpowiedzialni “panowie z miasta”. Chłopstwo, mimo że zapalczywe, jest zaś “kluczem do wolności” i to w jego obrazie ukazana zostaje świadomość oraz siła narodowa. Ogromną rolę w dramacie odgrywa Wernyhora, półlegendarny Kozak i bohater ukraiński. To za jego przyczyną zebrani podejmują próbę wszczęcia powstania, widząc w tym zrywie szansę na odzyskanie niepodległości. Wzniosła idea kończy się jednak klęską - Jasiek, parobek odpowiedzialny za obudzenie u zgromadzonych ducha walki, gubi służący do tego złoty róg i skazuje ich na pełen apatii letarg. Wyspiański pragnął owym przedstawieniem społeczeństwa zaznaczyć przede wszystkim brak zdolności przywódczych inteligencji oraz niemożność chłopów do samodzielnego działania. To właśnie były powody, dla których naród utracił szanse na przywódcy występuje także w powieści społeczno-obyczajowej Władysława Stanisława Reymonta pt. “Chłopi”. Ukazuje ona życie mieszkańców wsi Lipce, dając równocześnie wgląd w nastroje i stosunki panujące w pouwłaszczeniowej rzeczywistości. Rozbudowane opisy pozwalają czytelnikowi wejrzeć w głąb psychiki bohaterów oraz zapoznać się z ludowymi tradycjami i obrzędami. Społeczność wiejska okazuje się być silnie zhierarchizowana, a na jej czele stoją najbardziej wpływowi bogacze. Do tego grona należy Maciej Boryna, 58-letni gospodarz i właściciel znacznego majątku. Sprawia on wrażenie nieformalnego przywódcy gromady, którego władza ujawnia się w momencie powieściowej bitwy o las. Gdy chłopi dowiadują się, że dziedzic dokonuje wyrębu ich boru, postanawiają niezwłocznie wyruszyć mu naprzeciw. Powszechne zdenerwowanie i zawziętość nie wystarczają jednak, by podjąć działanie. Żaden gospodarz nie rusza się, dopóki nie przybywa Boryna, którego zadaniem jest poprowadzenie wspólnoty i tym samym uchronienie jej własności. Potyczka, mimo że zakończona wieloma ranami i uwięzieniem większości mężczyzn, odnosi zamierzony skutek - Lipczanie odzyskują swój las i mogą szczycić się czynnym oporem przeciwko można zauważyć na podstawie moich powyższych rozważań, wszyscy ludzie pragnący dojść do wielkich rzeczy nie są w stanie dokonać tego bez przywódcy. Społeczeństwo często bywa rozdarte, nie potrafi znaleźć wspólnego języka i ulega wszechobecnym stereotypom. Niejednokrotnie nawet przedstawiciele jednej grupy stają się ofiarami nieporozumień i dezorganizacji. Wszelkie niepewności, podziały i różnice mogą zostać zniesione, gdy na czele zbiorowości stanie jednostka-autorytet, zdolny ją pogodzić i poprowadzić ku zwycięstwu. Ale który fragment Wesela?Bo jeśli chodzi o to, czy "Chińczyki trzymają się mocno" - to owszem, nadal aktualne. zapytał(a) o 20:22 Krytyka wad Polaków jako temat tekstów kultury. Omów zagadnienie na podstawie podanego fragmentu Wesela Stanisława Wyspiańskiego, całego utworu oraz innego tekstu kultury. Stanisław WyspiańskiWESELEJASIEKAha; prawda, żywy Bóg,przecie miałem trąbić w róg;kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,cyli mi sie ka odwinoł –kajsim zabył złoty róg,ostał mi sie ino izby głębnej, od chwili, wszedł był, w tropy za Jaśkiem, kołyszący się słomiany ci spadła czapka z sie chyloł po te copke,to mi może sie chłopie, złoty róg,miałeś, chłopie, czapkę z piór:czapkę ze łba wicher tom wieche z pawich ci sie ino ka gdzie przy figurą ktosik u rozstajnych dróg – –cy to pioł, cy nie pioł kur?S Odpowiedzi Krytyka wad Polaków jest często poruszanym tematem w dziełach literackich jak i w tekstach kultury takich jak filmy, seriale, plakaty, obrazy, komiksy. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Jednak każda moneta ma dwie strony. W przypadku Polaków rewers naszych cech ogólnonarodowych jest niezwykle rozbudowany i nadal podtrzymywany poza granicami w postaci stereotypów. Jako Polacy jesteśmy świadomi przywar, które funkcjonują w wyobrażeniach statystycznego Kowalskiego pochodzącego z kraju nad Wisłą. Wiedza ta objawia się w postaci autokrytyki w niezliczonych dziełach rodzimych pisarzy, poetów, malarzy, muzyków i reżyserów takich jak: Wojciech Smarzowski, Andrzej Wajda, Piotr Domalewski itd. Artyzm z jakim twórcy podchodzą do autokrytyki jest niespotykany wśród innych nacji. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz naturę. Jakie wady Polaków krytykują teksty kultury? Przedstawiają ich cechą, która jest piętnowana to egoizm Polaków i ich przywiązanie do dóbr materialnych. Doskonale dowodzi to zachowanie Jaśka w ostatnim akcie dramatu Stanisława Wyspiańskiego pt „Wesele”. Po wykonaniu misji przez Jaśka, wrócił do chaty weselnej. Ku jego zaskoczeniu, biesiadnicy zostali sparaliżowani. Jak się potem okazuje to wpływ pierwszego czaru lub też biernego oczekiwania. W tej chwili drużba przypomnia sobie jaki był ostatni punkt jego zadania, czyli zadęcie w złoty róg: „Aha; prawda, żywy Bóg,| przecie miałem trąbić w róg;| kaz ta, zaś ta, cyli zginoł,| cyli mi sie ka odwinoł” Okazuje się jednak, że przedmiot ofiarowany przez Wernyhorę zaginął. W tym momencie wywiązuje się dialog pomiędzy Chochołem a drużbą. Słowa Chochoła uświadamiają chłopakowi jaki błąd popełnił przez swoją głupotę: „[…] kajsim zabył złoty róg,| ostał mi sie ino sznur.| CHOCHOŁ - Jak ci spadła czapka z piór.| JASIEK Tom sie chyloł po te copke, to mi może sie odwinoł.| CHOCHOŁ Miałeś, chłopie, złoty róg,| miałeś, chłopie, czapkę z piór: | czapkę ze łba wicher zmiótł”. Schylając się po czapkę z pawich piór, spada mu on ze sznurka który miał na szyi. Przez swój egoizm i zamiłowanie do nakrycia, zgubił kluczowy przedmiot dla jego misji. Nie wie co ma dalej począć. Biernie spogląda na stojących w bezruchu ludzi, żałuje swojego czynu. Pragnąłby zrobić wszystko, tylko aby naprawić zaistniałą sytuację. Czapka z pawim piórem w weselu jest symbolem blichtru, przywiązania do dóbr materialnych, przywiązywania zbyt dużej uwagi do ubioru, egoizmu, ciągoty chłopów do bogactwa. Schylając się po czapkę przejawił wadę egocentryzmu i próżności. Złoty róg miał wzbudzić ducha narodowego w polakach. Teraz bez niego nie będzie można wzniecić powstania narodowego. W historii Polski wielokrotnie zdarzało się, że z pobudek egoistycznych kraj podupadał. Pozornie błahe żądze powodowały poważne klęski narodu. Często poruszaną wadą Polaków jest brak integracji pomiędzy obywatelami Polski. Stanisław Wyspiański opierając się na postaciach rzeczywistych uzyskał niezwykle realistyczny obraz narodu polskiego. Porusza bardzo wiele problemów związanych głównie z zaborami. Wyspiański nie widzi niemożliwość zwyciężenia i odzyskania niepodległości przez słabości, niezorganizowanie i podział społeczeństwa. W utworze widać wyraźny podział między inteligencją z Krakowa, a chłopstwem. Na weselu bawią się szlachta razem z chłopami, ale wraz z biegiem czasu coraz bardziej wychodzi na jaw pozorną integrację. Przedstawiciele inteligencji postrzegają wieś idealistycznie, jako miejsce gdzie ludzie są szczęśliwi, gdzie jak mówi Dziennikarz: „Niech na całym świecie wojna, |byle polska wieś zaciszna, |byle polska wieś spokojna.” . Obraz polskiej wsi według inteligencji jest spokojnym, stałym , radosnym i beztroskim miejscem. Mimo wielkiego zamiłowania do wsi przez szlachtę, tak naprawdę nie mają oni pojęcia o zwyczajach, tradycji i pracy na roli. Doskonale to widać w relacji pomiędzy Kliminą a Radczynią, kiedy Pani z miasta próbuje porozmawiać: „RADCZYNIA Cóż ta gosposiu, na roli? |Czyście sobie już posiali?| KLIMINA Tym ta casem sie nie siwo” Ten fragment dialogu dowodzi ignorancji ze strony szlachty wobec pracy i zwyczajów chłopów. Chłopomania jest tylko chwilową modą wśród przedstawicieli inteligencji. Ich zagorzali zwolennicy poślubiając panny ze wsi nie wiedzą dokładnie na co się piszą. Widać to w rozmowach pomiędzy Panną Młodą a Panem Młodym, kiedy dochodzi do licznych nieporozumień. Tak naprawdę ta pozorna idea służy jedynie pokazaniu, że jest się w modzie. Małżeństwa pomiędzy stanami są słusznie krytykowane przez weselników takich jak Dziad czy Żyd. Niechęć do chłopów jest nadal widoczna wśród przedstawicieli inteligencji. Chłopomania to tylko zabawa, która ma zaspokoić ciekawość. Integracja pomiędzy stanami nie jest możliwa z powodu, braku chęci stworzenia trwałej i wiążącej relacji pomiędzy tymi grupami. W tekstach kultury częste wady, które są wymieniane to ksenofobia, antysemityzm, homofobia i nienawiść do innych narodów. W kultowej piosence autorstwa 52 Dębiec pod tytułem: „To my Polacy”, są przedstawiane liczne i najpopularniejsze przywary Polaków jako narodu. Nienawiść do innych narodów, antysemityzm i ksenofobia są krytykowane już w pierwszej zwrotce: „Lubi nas niewielu, większość nienawidzi |Boją się wszyscy w szczególności Żydzi |(…)Wierz mi to świat trzeci ale lubię własne śmieci |(…) Żaden mother fucker nie podskoczy do Polaka |Wole polskie [CENZURA] w polu niż fiołki w Neapolu |Znasz ten bajer? Kto nie z nami ten frajer| Drążeni głęboko w gruncie wychowani na buncie |W nienawiści do wroga, w miłości do Boga |Fanatyzm niszczy ale bliższy jest mi kraj ojczysty |Każdy inny niższy, Ta! Nacjonalizm |W górę ręce kto jest z nami |W gorę pięści, zawsze damy radę”. Tekst ten pokazuje realną naturę Polaków. Utwór mówi o rzeczywistej nienawiści narodu do obcych kultur, bądź innych nacji. Polacy na arenie międzynarodowej są uważani za ludzi silnych, dumnych i odważnych. Ten rodzimy narcyzm prowadzi do sytuacji, że nie mając nic świętujemy triumf. Wrogość w tekście jawnie jest nazwana a nacjonalizmem. Polacy, według autora utworu sądzą, że kto nie jest z nimi to jest przeciwko. Homofobia jest pokazana w dalszej części tekstu: „To jest moja nora, jestem Polak mam baseballa |Jeśli coś mi nie przypasi |Tam gdzie nasi hej niech nie włazi żaden pedofil lub gej |To mnie razi, lepiej wiej”. Polacy uważają homoseksualizm za coś nienaturalnego, dlatego też jest przez nich tępiony. Nienawiść wynika z braku akceptacji i zwykłego braku chęci do zmian. Naród polski jest trudny. Posiada wiele przywar, a jednocześnie sam krytykuje pewne postawy. Jednak nie da się ukryć, że jest on wyjątkowy i jedyny w swoim nie tylko w tekstach literackich, ale także w innych tekstach kultury możemy znaleźć krytykę wad narodu. Autokrytycyzm jest na wyjątkowo mocno zarysowany w Polsce. Artyzm wynikający z obrazu wad Polaków, który ujawnia się w różnych tekstach kultury i tekstach literackich jest niespotykany na skalę światową. Uważam, że dobrym jest wiedzieć o własnych wadach, ponieważ może się to przysłużyć autokontroli i zmianom. Obraz prezentowanych wady narodu polskiego jest niezwykle szeroki i obejmujący różne zachowania, tradycje, przyzwyczajenia oraz czy jest git ale zawsze się komuś może przydać :* Uważasz, że ktoś się myli? lub Dramat Stanisława Wyspiańskiego Wesele ukazuje nam wyobrażenia inteligencji na temat mieszkańców wsi. Jak się okazuje, młodopolska chora dusza chętnie kurowała się w świecie tężyzny fizycznej i wiejskiej natury. To przykład typowej chłopomanii. 1. Pan Młody, który poślubił chłopkę, garnie się wręcz do życia na wsi. Swoje dotychczasowe życie w mieście, uznaje za ponure i szare. Jest zauroczony chłopską kulturą, według niego to ożywcze źródło odskoczni od codzienności. Dopiero na wsi odnajdzie szczęście. 2. Zdaniem poety, inteligencja aż za bardzo ubóstwia chłopów. Patrzy on realnie. 3. Gospodarz docenia rolę chłopstwa jako siły, dzięki której można odzyskać wolność, jednocześnie nie może zapomnieć o rzezi galickiej (1846), boi się, że co było może przyjść. To tłumaczy niemożność serdecznej więzi panów z chłopami. Strony: 1 2

wesele rozprawka na podstawie fragmentu